What you can do with a little poo
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
07 Januari 2009 | Laos, Luang Prabang
Ja, dat is een intrigerende titel of niet? Maar dat verhaal bewaar ik nog even. Beperkt tot de vrouwenactiveiten heb ik de afgelopen dagen allemaal vrolijke dingetjes gekocht om weg te geven of om toch lekker zelf te houden. In ieder geval een fijne sjaal,want er zullen nog meer (frisse) bootreizen volgen. Ook heb ik inmiddels (onooglijke) fleecejacks gevonden, dus dat is ook een opluchting.
Ik bekijk net als heel veel toeristen 's avonds de zonsondergang op de Phousi-heuvel, inderdaad prachtig...het is alleen lastig om door alle fototoestellen heen een mooi plaatje te schieten.
Op maandag loop ik een rondje door de hoofdstraat en langs het water waar talloze leuke winkeltjes en restaurantjes zitten. Als ik enige eetlust zou hebben, zou ik hier elke middag en elke avond zitten. Alleen heb ik geen eetlust. Ik ben al dagen misselijk. Heel erg misselijk. Ik bleef maar peinzen waar dat toch van zou kunnen komen. Ineens weet ik het: de malariapillen. Het is precies een dag na de eerste pil begonnen. Daar ben ik mooi klaar mee, want ik moet deze 5 weken slikken. Het staat inderdaad in de bijsluiter -misselijk en verminderde eetlust- met nog talloze andere bijwerkingen die ik maar niet nader bekijk.
Geregeld kom ik al rondwandelend bootreisgenoten tegen, maar als het dan weer uitkomt op waar je de beste opium kunt krijgen, is het weer tijd om verder te gaan. Overigens weet ik nu ook waar je in Amsterdam het beste je geestverruimende middelen kunt vinden. Het is de enige reden voor deze mensen om naar Amsterdam te gaan. Als ik aanvankelijk nog wat leuke toeristische tips wil geven, word ik ronduit uitgelachen.
Maar goed: gisterochtend kwam ik de Engelse Jess en Leander tegen van de boot waar ik ook mee heb gegeten bij Mr. Sivi. En dan heb ik eindelijk weer eens een gesprek dat ergens over gaat: welke cake van Boncafe is het lekkerst? :-) De appelcake, de pompoencake, de wortelcake, de mixed fruit cake, de gembercake, de kokoscake, de chocoladecake, you get the picture. Het is hier muffin- en cake-walhalla. Ik leef door mijn misselijkheid op yoghurt met muesli in de morgen en een stuk cake als diner. It could be worse. Ik heb de appelcake al op en de mixed fruitcake. Een andere hele leuke tent is Joma, waar je heerlijk kan ontbijten en waar ze ook nog eens pepermuntthee hebben. Van Jess en Leander krig ik ook hun tips voor Luang Prabang, dus ik hoop dat Peter er een beetje zin in heeft, want er staat nu toch wel wat op de planning. Peter heeft toch besloten met de speedboat te komen en ik hou m'n hart vast...als dat maar goed gaat. Tot die tijd lees ik m'n boekje aan het water.
Maar goed, nu het titelverhaal. Gisteren ben ik naar de zijdeweverij Ock Pop Tock gegaan. Luang Prabang ligt vol met zijden artikelen: kleding, tasjes, knuffels, van alles. Het leek me wel leuk om te zien hoe het gemaakt wordt (de workshop liet ik maar zitten). De weverij ligt iets buiten het centrum, half uurtje lopen en mooi verscholen in het groen en aan het water. Ik krijg een rondleiding en uitleg over de zijderupsen, het hele proces van rups naar cocon en het verven. De kleurstoffen zijn allemaal natuurlijk: planten en bomen en die staan ook bij hen op het landgoed, dus erg leuk om te zien. Het engels van de gids is niet heel goed te volgen, dus ik blijf maar vriendelijk glimlachen en "oh very interesting" zeggen. Ik heb de uitleg op de borden maar op de foto gezet, kan ik het nog even nalezen. Het weven is een complex proces om te zien, het duurt wel even voordat er een sjaal ligt. Na de rondleiding vraagt de gids of ik nog een kopje thee wil. Of ik Silkworm Poo Tea wil. Say what? Nou ja, waarom ook niet. Het smaakt eigenlijk gewoon naar Chinese thee. De positieve eigenschappen van de thee liegen er niet om: aminozuren, ijzer, calcium. Verlaagt de bloeddruk en cholesterolgehalte, vermindert kans op leverkanker en trombose. Dit kan zo in het handboek voor nutteloze kennis.
Als ik eenmaal terug weer ergens een kopje thee drink, vraagt een oudere man of hij bij me mag komen zitten. Hij komt net uit China, gaat na Laos naar Thailand en reist lekker op z'n gemak. Ik kom zeker uit Nederland? Ja, Nederlands zijn open, dat kun je zo zien en ze zitten overal, zegt de man en....ze weten alles! Als je ergens ter wereld bent en het even niet meer weet dan zoek je een Nederlander. Die weten de leukste plekken te vinden en ze zijn altijd in de buurt. Hij heeft een boekje bij zich met eco-wandelingen waar ik naar op zoek was en die krijg ik van hem. Dat is mooi. Ik denk zelfs dat ik het populaire Vang Vieng en Vientiane laat schieten om mooie trekkings te kunnen maken. De man vertelt nog wat over zijn favoriete Thaise eiland Ko Chang als ik zeg dat ik op een eiland wil eindigen. Hij kent daar wat mooie, geheime plekken. Nee, die vertelt hij me niet. Ik kom daar als Nederlander toch wel achter...
Ik bekijk net als heel veel toeristen 's avonds de zonsondergang op de Phousi-heuvel, inderdaad prachtig...het is alleen lastig om door alle fototoestellen heen een mooi plaatje te schieten.
Op maandag loop ik een rondje door de hoofdstraat en langs het water waar talloze leuke winkeltjes en restaurantjes zitten. Als ik enige eetlust zou hebben, zou ik hier elke middag en elke avond zitten. Alleen heb ik geen eetlust. Ik ben al dagen misselijk. Heel erg misselijk. Ik bleef maar peinzen waar dat toch van zou kunnen komen. Ineens weet ik het: de malariapillen. Het is precies een dag na de eerste pil begonnen. Daar ben ik mooi klaar mee, want ik moet deze 5 weken slikken. Het staat inderdaad in de bijsluiter -misselijk en verminderde eetlust- met nog talloze andere bijwerkingen die ik maar niet nader bekijk.
Geregeld kom ik al rondwandelend bootreisgenoten tegen, maar als het dan weer uitkomt op waar je de beste opium kunt krijgen, is het weer tijd om verder te gaan. Overigens weet ik nu ook waar je in Amsterdam het beste je geestverruimende middelen kunt vinden. Het is de enige reden voor deze mensen om naar Amsterdam te gaan. Als ik aanvankelijk nog wat leuke toeristische tips wil geven, word ik ronduit uitgelachen.
Maar goed: gisterochtend kwam ik de Engelse Jess en Leander tegen van de boot waar ik ook mee heb gegeten bij Mr. Sivi. En dan heb ik eindelijk weer eens een gesprek dat ergens over gaat: welke cake van Boncafe is het lekkerst? :-) De appelcake, de pompoencake, de wortelcake, de mixed fruit cake, de gembercake, de kokoscake, de chocoladecake, you get the picture. Het is hier muffin- en cake-walhalla. Ik leef door mijn misselijkheid op yoghurt met muesli in de morgen en een stuk cake als diner. It could be worse. Ik heb de appelcake al op en de mixed fruitcake. Een andere hele leuke tent is Joma, waar je heerlijk kan ontbijten en waar ze ook nog eens pepermuntthee hebben. Van Jess en Leander krig ik ook hun tips voor Luang Prabang, dus ik hoop dat Peter er een beetje zin in heeft, want er staat nu toch wel wat op de planning. Peter heeft toch besloten met de speedboat te komen en ik hou m'n hart vast...als dat maar goed gaat. Tot die tijd lees ik m'n boekje aan het water.
Maar goed, nu het titelverhaal. Gisteren ben ik naar de zijdeweverij Ock Pop Tock gegaan. Luang Prabang ligt vol met zijden artikelen: kleding, tasjes, knuffels, van alles. Het leek me wel leuk om te zien hoe het gemaakt wordt (de workshop liet ik maar zitten). De weverij ligt iets buiten het centrum, half uurtje lopen en mooi verscholen in het groen en aan het water. Ik krijg een rondleiding en uitleg over de zijderupsen, het hele proces van rups naar cocon en het verven. De kleurstoffen zijn allemaal natuurlijk: planten en bomen en die staan ook bij hen op het landgoed, dus erg leuk om te zien. Het engels van de gids is niet heel goed te volgen, dus ik blijf maar vriendelijk glimlachen en "oh very interesting" zeggen. Ik heb de uitleg op de borden maar op de foto gezet, kan ik het nog even nalezen. Het weven is een complex proces om te zien, het duurt wel even voordat er een sjaal ligt. Na de rondleiding vraagt de gids of ik nog een kopje thee wil. Of ik Silkworm Poo Tea wil. Say what? Nou ja, waarom ook niet. Het smaakt eigenlijk gewoon naar Chinese thee. De positieve eigenschappen van de thee liegen er niet om: aminozuren, ijzer, calcium. Verlaagt de bloeddruk en cholesterolgehalte, vermindert kans op leverkanker en trombose. Dit kan zo in het handboek voor nutteloze kennis.
Als ik eenmaal terug weer ergens een kopje thee drink, vraagt een oudere man of hij bij me mag komen zitten. Hij komt net uit China, gaat na Laos naar Thailand en reist lekker op z'n gemak. Ik kom zeker uit Nederland? Ja, Nederlands zijn open, dat kun je zo zien en ze zitten overal, zegt de man en....ze weten alles! Als je ergens ter wereld bent en het even niet meer weet dan zoek je een Nederlander. Die weten de leukste plekken te vinden en ze zijn altijd in de buurt. Hij heeft een boekje bij zich met eco-wandelingen waar ik naar op zoek was en die krijg ik van hem. Dat is mooi. Ik denk zelfs dat ik het populaire Vang Vieng en Vientiane laat schieten om mooie trekkings te kunnen maken. De man vertelt nog wat over zijn favoriete Thaise eiland Ko Chang als ik zeg dat ik op een eiland wil eindigen. Hij kent daar wat mooie, geheime plekken. Nee, die vertelt hij me niet. Ik kom daar als Nederlander toch wel achter...
-
07 Januari 2009 - 09:59
Ruud:
Hihi, wordt de Silkworm Poo Tea ook op z'n kop gedronken? ;)
-
07 Januari 2009 - 11:32
Wouter:
Hey Sas!
Wat is het leuk wat wij doen he? Zit nu met slippertjes in m'n eerste 'echte' hostel in Singapore m'n eigen reacties te lezen. Super! Straks ga ik een hapje eten met een oude bekende. Inspirerend, dit reizen! Jij ook nog veel plezier, x -
07 Januari 2009 - 12:10
Ma:
Wat geweldig dat wij nederlanders in Azie zo'n goede naam hebben. De foto's zijn echt mooi,net uit een boekje.Wie weet helpt de thee wel tegen misselijkheid haha. Veel plezier nog,mama xx -
07 Januari 2009 - 12:29
Anton:
Haha, ik herken bijna alle foto's. Gouden tip: gooi die malaria-rommel in de prullenbak en ga weer genieten van je vakantie. De kans op de jackpot in de staatsloterij is groter dan de kans op malaria in Laos. Ik heb in 3 weken laos geen mug gezien en ben na een week gestopt met de pillen. Die misselijkheid is het gewoon niet waard. X -
07 Januari 2009 - 14:28
Raketje:
gedver.. niets erger dan misselijk zijn :-( maar wel weer een verhaal rijker poo-tea hoe verzinnen ze het??? -
07 Januari 2009 - 16:46
Fer:
Ik wil graag die Poo tea bestellen.
Wil je svp 5 kilo meenemen?
Love you too!
X -
07 Januari 2009 - 19:05
Mariëlle:
Misselijk van de malariatabletten... herken ik helaas. Weet niet op welk tijdstip van de dag je ze slikt maar bij mij hielp het dat ik ze pas bij het avondeten innam ipv na/tijdens ontbijt. Om de overgang toen niet al te groot te hebben heb ik een wisseldag gedaan zodat ik ook een middag een pil heb genomen en de dag later dus op de avond. Scheelde een enorme hoeveelheid misselijkheid en hoofdpijn op de dag als ik dingen ondernam.
Misschien heb je er wat aan... ben ook zo'n wereldreiziger...
Verder heerlijk weer zo'n verhaal! Doet altijd goed !
Liefs en zoen, Mar XXX
-
11 Januari 2009 - 10:43
Karen:
Hey Sas,
Klinkt gezellig Luang...Misschien ben je inmiddels al weer wat verder getrokken, maar rondom Luang kan je ook leuke dagtochtjes doen de natuur in. Volgens mij zijn er ook grote watervallen in de buurt. Die trekkings zijn volgens mij echt de moeite waard...
Vergeet niet the plain of jars. Da's gewoon bizar om mee te maken. En de trip erheen is ook bijzonder. In ieder geval een hoop sportstrepen op de bus, dus je misselijkheid kan je altijd kwijt zullen we maar zeggen....
Ben benieuwd naar je verdere verhalen....smullen!
Veel liefs
Karen
-
11 Januari 2009 - 11:12
Hans:
Hallo Saskia,
Leuk om je ervaringen te lezen.Je hebt het volgens mij goed naar je zin.Geniet ervan.Ik lees van tijd tijd je berichten wel.Take care.
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
