Wat te doen in Chiang Mai

Op zaterdag gaan Peter en ik naar Doi Suthep: een prachtige tempel op een berg (Doi=berg). We hadden er geen rekening mee gehouden dat het zondag was en dit ook voor de Thai een uitstapje is. Bussenvol mensen gaan er naar Doi Suthep, het Vaticaanstad van Chiang Mai. Eigenlijk kijken we meer onze ogen uit van de hoeveelheid mensen en hun toewijding aan het boeddhisme dan de tempels zelf. Vanaf de tempel heb je wel een fantastisch uitzicht over Chiang Mai. Maar ik zou een toerist aanraden niet in het weekend te gaan, of juist wel. Het ligt eraan wat je leuk vindt om te zien en of je graag alleen met de drakentrap op de foto wil of met tientallen Thai.
De talloze kraampjes vind ik altijd wel een gezellig gezicht. Ze verkopen fruit (watermeloen, mango, ananas, papaya, aardbeien...heerlijk), stokjes vlees, souvenirs.
Op de terugweg laten we ons afzetten bij de hippe buurt rondom de Nimmanhamin Road waar we voor het eerst meer dure auto's zien dan tuk-tuks. Grote aanrader is het lunchcafeetje The Country Garden. Veel tijd zal je er verder niet besteden, maar ook dit is Chiang Mai. Vanaf deze lokatie kom je langs de Wat Suan Dok. Nou krijg je op een gegeven moment echt wel het idee dat de ene tempel op de andere lijkt, maar deze is echt de moeite waard. Bovendien herinneren we ons als er monniken op ons afkomen dat bij deze Wat monniken graag Engels willen praten met toeristen. De internationale universiteit voor monniken is hier gevestigd, waar ze een opleiding van 4 haar volgen. De monniken waar wij mee in gesprek raken, komen allemaal uit Cambodja. De meest wijze van allemaal vertelt ons over het boeddhisme. Dat boeddhisme iets is wat je zelf moet ervaren en niet iets wat je uit je hoofd leert uit een boek. Deze monniken zijn van onze leeftijd en vertellen ons over hun zienswijze op oorlog (ignorance) en de stress in de Westerse maatschappij: "wat doen jullie in het Westen om al die spanning kwijt te raken?" vraagt een van hen en dat is in mijn geval toch sporten en als ik echt disciplne heb mediteren. Meditatie zou iedereen heel goed zou doen, volgens de monnik: in het moment kunnen zijn. Maar de humor van de monniken is ook echt opvallend, ze zijn echt wel van deze wereld (met een mobieltje in hun tas) en vragen ons honderduit over waar we vandaan komen en wat we allemaal doen. Ik vind het heel bijzonder dit mee te maken. Ik vraag natuurlijk ook hoe hun dag eruit ziet. De monniken staan om half 5 op om te mediteren, gaan dan hun eten verzamelen en studeren de hele dag. De monniken mogen geen vriendinnen hebben, ze mogen ook geen vrouw aanraken of er naast zitten. Onze wijze monnik vertelt: want je weet wat er gebeurt als een man een vrouw aanraakt.............daar krijg je problemen van. No woman, no troubles. Over boeddhisme weten ze alles al, zij studeren Engels, wiskunde en economie en aan het eind van de dag rond half 5 gaan ze praten met toeristen om hun Engels te oefenen. Van het vak Engels en grammatica begrijpen ze niets, maar praten gaan ontzettend goed en daar hebben ze duidelijk plezier in. Maar hoe nobel en verlichtend het allemaal ook is: de monniken willen toch na hun opleiding naar Nederland of een ander Westers land, omdat de economische situatie daar beter is.
Na deze hele bijzondere ervaring staat er iets heel anders op het programma: Thais leren koken bij de Thai Farm Cooking School: een organic farm waar de ingredienten gewoon in de tuin groeien. Na 's ochtends ze zijn opgehaald gaan we met een hele groep met Texanen, Australiers en een Nederlands meisje nbaar de markt om inkopen te doen. We krijgen uitleg over alle soorten rijst, kruiden, chilipepers en groenten. Ik ben echter nog meer onder de indruk van de kakkerlakken die hier verkocht worden als snack. Gadverdamme. Ik had het in Bangkok ook al in een oogwenk gezien, maar nu kwel ik mezelf door in de vitrine te staren en maar hopen dat ik dat nooit per ongeluk bestel of verwerkt wordt in een curry.
We kunnen allemaal uit verschillende gerechten uitkiezen en ik kies een groene curry, groenten in kokos (alles is eigenlijk in kokos dus dat is een overbodige toevoeging), spingrolls, papayasalade en mango met kleefrijst (een dessert). Na de eerste gerechten eten we deze als lunch waarna we het dessert gaan maken. De hele dag ben je omringd door verse kruiden, heerlijke geuren en vrolijke mensen. Er wordt ook veel gelachen over de onhandigheid van een van de Texanen die duidelijk niet gewend is te koken en meer van de big size hamburgers is. Het is een gezellige gesprekspartner: zijn vrouw neemt hem op sleeptouw over de hele wereld en hij vindt het allemaal prima. Er zijn 3 groepen in deze kookschool aanwezig, maar wij zijn de enige groep waar tussen het vijzelen, hakken en koken ook hard gelachen wordt. De Australiers gaan aan het eind van de dag zingend in onze bus naar huis en Peter en ik hebben die dag en de volgende dag geoeg aan ons eigen eten. Het is eerljk gezegd het lekkerste wat we tot nu toe gegeten hebben dankzij ons gids en kok en ja mam, de recepten hebben we meegekregen dus we kunnen het nog eens over doen.
's Avonds gaan we naar de Night Market met als doel: fleecejack voor Saskia en wandelsandalen voor Peter. Resultaat: wandelsandalen voor Peter, heel veel leuke dingen voor Saskia, maar geen fleecejack. Ook dit uitstapje is een lust voor het oog en er zijn ook best leuke spullen te krijgen voor weinig geld. Omdat het hier zo mooi verlicht is allemaal en de voorbereidingen voor oud en nieuw bezig zijn, bedenk ik me de Bovenop Bangkok-truc: een chique hotel binnengaan en naar de bovenste verdieping gaan. Degene die we vinden, heeft geen rooftopbar, dat blijft onovertreffelijk, maar het is desalniettemin een mooi uitzicht vanuit de Executive Lounge Bar waar we snel weer wegvluchten voordat we een drankje moeten nemen.
Op dinsdag en woensdag staat er een tweedaagse trekking op het programma dus maandag is een rommeldagje en we liggen de hele dag in het park met een boekje en muziek.'s Avonds vinden we bij toeval een net geopend restaurantje: 58 Mini Suki. Dat klonk voor ons Japans en iets van sushi dus we gaan ervoor. Suki blijkt echter een gerecht dat een soort fondue-aangelegenheid is. Dat merken we pas als we maar iets willekeurig hebben uitgekozen en allebei een pan met bouillon en groenten, noodles en kip of vis boven een oliebrander krijgen en een bord. Eigenlijk weten we niet eens hoe we dit moeten eten en we zijn alleen maar ongerust dat we zelf vlam gaan vatten als we te dichtbij komen. Het vuur dooft echter vanzelf en dan gaan we maar een beetje in de bouillon vissen. Het is hartstikke lekker en een goede aanrader! Deze staat zeker nog niet in de LP!
En dan op oud en nieuw na de afsluiting van Chiang Mai: de tweedaagse trekking. In de buurt van Mae Taeng waar we ook in het National Park op een meer hebben geslapen gaan we de bergen in en op. Heerlijk om weer echt wat beweging te hebben en ik ben benieuwd hoe het is om in de middle op nowhere te overnachten. De groep is 11 man groot en al na de eerste klim kijken Peter en ik verbaasd achterom. Hijgende mensen, een ervan al in wanhoop dat hij heeft ingetekend op de driedaagse trek en de gids moet zelfs al rugzakken overnemen. Nou was ik een beetje mijn "Saskia is onoverwinnelijk" gevoel kwijtgeraakt na de Mount Agung, maar dit maakt weer wat goed. Wat is het mooi om middenin dit bamboebos rond te struinen. De trekking maakt de "non tourist trek in remote area" helemaal waar en het is helemaal genieten en tot rust komen na de hectiek van een stad. In de namiddag arriveren we op onze slaaplokatie. We leggen onze tassen in de slaaphut. 12 kussentjes op een rijtje op bamboematten en 2 dekentjes per persoon aan het voeteneind. Tussen elk bed is er denk ik zo'n 20 centimeter ruimte. Dat wordt niet eens lepeltje-lepeltje liggen, maar als een volle bestekcassette. Het eten gaat er goed in en dan begint de uitdaging: slapen. De grond is echt te hard om op je zij te kunnen liggen, het is koud en ik heb voortdurend ruzie met de dekentjes. Het bamboe beweegt en kraakt mee als je erop loopt, dus elke keer als iemand naar het toilet moet, is de hele boel weer wakker. Ik lig denk ik in totaal 9 of 10 uur in de hut, maar om het uur word ik wel wakker en hoewel het verbazingwekkend stil is en zelfs de mannen nauwelijks snurken: als er iemand snurkt, hoor ik dat niet (oordopjes, never leave without them), maar voel ik dat wel: de bamboematten vibreren vrolijk mee met iemands ademhaling en ik lig af en toe op mijn kussentje mee te trillen. Maar de ervaring is geweldig, alsof ik weer op kamp ben met school.
De volgende dag klimmen en wandelen we weer verder en zwemmen bij een waterval. Helemaal goed. We zijn weer in vorm.
Om als uitsmijter nog wat tips te geven: drink je smoothies bij The Juice Box, ontbijt of lunch bij The Garden (yoghurt met fruit en muesli fantastisch), chill out at The Maze en populair zijn The Brick Road en de Writers Club & Wine Bar. Enjoy!