Kerst in Thailand
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
26 December 2008 | Thailand, Mae Taeng
Fijne kerst iedereen!
Tja, ik met m'n grote mond dat ik niet ziek te krijgen ben...Eerste kerstdag krijg ik 's middags out of the blue koorts en lig ik op bed. Gelukkig hebben Peter en ik net een kamer kunnen bemachtigen in de erg gewilde en goed verzorgde 3Sis B&B in Chiang Mai, dus als ik dan toch in bed moet liggen, dan maar in een heeeeeeeeerlijk bed. Maar goed, om een kort verhaal lang te maken:
Na Sukothai zijn Peter en ik naar Mae Sot gereisd om even op een rustige plek te zitten en even niet de hele dag in een bus te zitten. Mijn stuitje dingt momenteel ook mee naar de prijs van meest pijnlijke lichaamsonderdeel van Saskia tijdens deze reis. Maar je moet als lichaamsonderdeel wel van heel goede huize komen wil je de pijnlijke benen na de Mount Agung van de eerste plek stoten.
Anyway.
Het reizen met gezelschap is gezellig en maakt sommige dingen makkelijker, maar gaat niet zonder slag of stoot en levert zo hier en daar wel wat spanningen op. Ik trek al van nature geheel mijn eigen plan, maar er is nog iets anders wezenlijks. Ferry vertelde me kort voordat ik vertrok dat als je alleen reist er een dimensie bijkomt. Op het moment dat ik de paspoortcontrole door was, wist ik wat hij bedoelde. Je zintuigen zijn scherper en je opent jezelf. Na een week met gezelschap reizen (en daar kan Peter niks aan doen), merk ik dat ik die dimensie mis. Ik had natuurlijk ook een andere start van deze gezamenlijke reis dan Peter, die net de stress van Nederland achter zich had gelaten toen hij in Bangkok uitstapte. Ik heb hele mooie dingen gezien in Ayuthuya, Sukothai en Khao Yai, maar mooie plaatjes leveren nog geen mooie verhalen op. De meeste voldoening die ik tot nu toe uit het reizen haal, is het ontmoeten van inspirerende mensen. Keer op keer kwam ik daardoor ook op onverwachte plekken. Reizen is een soort spoorzoeken, maar dan zonder zoeken. Je moet gewoon met je handen open staan. Dat betekent dat ik me daar nu meer op moet focussen of moet ik het juist gewoon weer vanzelf laten komen? Het is zoals het is.
Als Peter en ik op onze veranda de komende dagen zitten uit te pluizen, komt er een Duitse man (Uwe) naar ons toe die een praatje begint over zijn reis (en het verlengen van zijn visum, wat veel mensen hier komen doen aan de grens met Myanmar) en dat hij net van een fantastische relaxte plek komt: een woonboot op een mooi meer bij Mae Taeng. Dat blijkt bij nader onderzoek in het National Park Si Lanna te liggen en dat klinkt goed. Zie www.floating-cottage.com. En zo heb ik het gevoel weer back on track te zijn...mijn spoor. Dus de volgende dag: op naar de floating cottage. In Chiang Mai kunnen we terecht bij het Cottage Cafe aan de Thae Phae Road (soi 4), een Bali Buddha flashback! Heerlijke salades, shakes, soepen: hier ga ik vaker komen. Vanuit daar zorgt eigenaresse Kitty dat we in Mae Taeng komen en eenmaal daar is het te laat om naar de woonboot te gaan en slapen we in plaats daarvan in hun nieuwe guesthouse, waar ze (Kitty en man Tommy) zelf 6 weken geleden zijn ingetrokken. Naast een kerstdiner op de 25ste geeft Kitty de 24ste een verjaardagsfeest, ze is dan zelf jarig. Er zijn nog volop werklui aan het werk om de tuin in orde te brengen en als zij 's avonds even neerploffen worden wij bij het eten uitgenodigd. Als ik wil gaan zitten, zegt Peter: "eh, nee niet hier, ze hebben hier net een kip geslacht". Dat heb ik gelukkig niet gezien, ik zie alleen kant en klare kip. Een van de werknemers is Alex, een man uit Zwitserland die de hele wereld heeft gezien en hier een paar maanden per jaar komt chillen meewerken. Trots laat hij zijn creaties zien waaronder een Japanse tuin. Hij vertelt dat hij een tijdje "bij Kees in Noordwijk aan Zee" heeft gewoond "in het laatste vissershutje voordat ook die met de grond gelijk ging" en hij laat ons horen dat hij nog goed kan vloeken in het Nederlands. Het is een man vol levenslust en heel grappig. Als iemand onafhankelijk is.... Kitty en Tommy zijn een bijzonder stel en zitten de hele avond te kibbelen over het feest en de gevulde kalkoen waarvan Tommy's moeder net het recept heeft doorgebeld. Peter en ik worden de volgende dag aan het werk gezet om cadeautjes in de pakken en het huis te versieren. Toch nog een beetje in kerststemming. Kitty zou ons om een uur of 12 dan wegbrengen naar de cottage, maar pas om 3 uur keert ze terug uit Chiang Mai met een onverwachte 3de gast, Orlando uit Hawaii. Het blijkt dat wij de 3de gasten zijn en Orlando dus de vierde. Hij heeft Uwe een aantal dagen geleden ook gesproken en werd net als wij enthousiast. Orlando gaat mee naar de cottages, Alex blijkt er ook te slapen en om 7 uur zijn we er na een mooie boottocht over het meer dan eindelijk. Dat is wel een beetje jammer van deze dag, het was leuk om op de farm rond te hangen, maar een meer en een woonboot is leuker. Het blijkt dat er maar 1 woonboot is en de privacy is dus een stuk minder dan gedacht. De plek is echter fantastisch. Als we aankomen, springen Orlando, Peter en Alex in het donker in het water. Ik kan niet achterblijven en dan maar mee. Heel bizar om in totale duisternis maar gewoon te springen en te zwemmen! 's Avonds komen alle reisverhalen weer tevoorschijn. Orlando vertelt ook veel over zijn achtergrond. Hij is echt ontzettend relaxed, staat midden in het leven en deelt met ons zijn meereizend citaat: "I'd rather have wings than things". Over het reizen zelf: het zijn alleen je ervaringen die je meeneemt in je graf. Orlando ziet het mooie in alles en is zo positief dat je er zelf ook heel blij van wordt. We worden ook veel wijzer over Hawaii zef (er is daar ook een jungle blijkbaar, ik zie alleen een heel groot strand voor me). Dat is ook wel het mooie van reizen: je leert meer landen kennen, dan alleen de landen die je zelf bezoekt. Ik heb in ieder geval nu een slaapplaats op Hawaii. Uiteraard is ook Orlando iemand die maanden lang reist en volgens hem: "not all those who wander, are lost". Onze Orlando is overal thuis.
De volgende dag kunnen we aanschuiven aan een ontbijt wat gebracht wordt (net als de lunch 's middags), zwemmen in het prachtige meer en een boekje lezen op de veranda. Met Orlando gaan we aan het einde van de dag terug naar Chiang Mai. We hebben nog overwogen bij het feest te blijven, maar op een of andere manier voelde dat wat ongemakkelijk. Ondanks mijn koorts eet ik nog wat met Peter en Orlando die mij een van zijn geheimen toevertrouwt: bij ziekte gewoon heel scherp eten en een zo slecht mogelijke gastheer/gastvrouw zijn voor al die virussen en bacterien. Uitroken die handel! Nu ben ik in Chiang Mai. Tweede kerstdag: de hele dag regen. Ik had jullie graag jaloers gemaakt, maar het is hier koud en nat. Niet mijn kerst dit jaar.
Bijgaand nog voor de liefhebber: mijn liedje op Bali! Zakia, Zakia....
http://www.youtube.com/watch?v=-EFj685v5zo
Tja, ik met m'n grote mond dat ik niet ziek te krijgen ben...Eerste kerstdag krijg ik 's middags out of the blue koorts en lig ik op bed. Gelukkig hebben Peter en ik net een kamer kunnen bemachtigen in de erg gewilde en goed verzorgde 3Sis B&B in Chiang Mai, dus als ik dan toch in bed moet liggen, dan maar in een heeeeeeeeerlijk bed. Maar goed, om een kort verhaal lang te maken:
Na Sukothai zijn Peter en ik naar Mae Sot gereisd om even op een rustige plek te zitten en even niet de hele dag in een bus te zitten. Mijn stuitje dingt momenteel ook mee naar de prijs van meest pijnlijke lichaamsonderdeel van Saskia tijdens deze reis. Maar je moet als lichaamsonderdeel wel van heel goede huize komen wil je de pijnlijke benen na de Mount Agung van de eerste plek stoten.
Anyway.
Het reizen met gezelschap is gezellig en maakt sommige dingen makkelijker, maar gaat niet zonder slag of stoot en levert zo hier en daar wel wat spanningen op. Ik trek al van nature geheel mijn eigen plan, maar er is nog iets anders wezenlijks. Ferry vertelde me kort voordat ik vertrok dat als je alleen reist er een dimensie bijkomt. Op het moment dat ik de paspoortcontrole door was, wist ik wat hij bedoelde. Je zintuigen zijn scherper en je opent jezelf. Na een week met gezelschap reizen (en daar kan Peter niks aan doen), merk ik dat ik die dimensie mis. Ik had natuurlijk ook een andere start van deze gezamenlijke reis dan Peter, die net de stress van Nederland achter zich had gelaten toen hij in Bangkok uitstapte. Ik heb hele mooie dingen gezien in Ayuthuya, Sukothai en Khao Yai, maar mooie plaatjes leveren nog geen mooie verhalen op. De meeste voldoening die ik tot nu toe uit het reizen haal, is het ontmoeten van inspirerende mensen. Keer op keer kwam ik daardoor ook op onverwachte plekken. Reizen is een soort spoorzoeken, maar dan zonder zoeken. Je moet gewoon met je handen open staan. Dat betekent dat ik me daar nu meer op moet focussen of moet ik het juist gewoon weer vanzelf laten komen? Het is zoals het is.
Als Peter en ik op onze veranda de komende dagen zitten uit te pluizen, komt er een Duitse man (Uwe) naar ons toe die een praatje begint over zijn reis (en het verlengen van zijn visum, wat veel mensen hier komen doen aan de grens met Myanmar) en dat hij net van een fantastische relaxte plek komt: een woonboot op een mooi meer bij Mae Taeng. Dat blijkt bij nader onderzoek in het National Park Si Lanna te liggen en dat klinkt goed. Zie www.floating-cottage.com. En zo heb ik het gevoel weer back on track te zijn...mijn spoor. Dus de volgende dag: op naar de floating cottage. In Chiang Mai kunnen we terecht bij het Cottage Cafe aan de Thae Phae Road (soi 4), een Bali Buddha flashback! Heerlijke salades, shakes, soepen: hier ga ik vaker komen. Vanuit daar zorgt eigenaresse Kitty dat we in Mae Taeng komen en eenmaal daar is het te laat om naar de woonboot te gaan en slapen we in plaats daarvan in hun nieuwe guesthouse, waar ze (Kitty en man Tommy) zelf 6 weken geleden zijn ingetrokken. Naast een kerstdiner op de 25ste geeft Kitty de 24ste een verjaardagsfeest, ze is dan zelf jarig. Er zijn nog volop werklui aan het werk om de tuin in orde te brengen en als zij 's avonds even neerploffen worden wij bij het eten uitgenodigd. Als ik wil gaan zitten, zegt Peter: "eh, nee niet hier, ze hebben hier net een kip geslacht". Dat heb ik gelukkig niet gezien, ik zie alleen kant en klare kip. Een van de werknemers is Alex, een man uit Zwitserland die de hele wereld heeft gezien en hier een paar maanden per jaar komt chillen meewerken. Trots laat hij zijn creaties zien waaronder een Japanse tuin. Hij vertelt dat hij een tijdje "bij Kees in Noordwijk aan Zee" heeft gewoond "in het laatste vissershutje voordat ook die met de grond gelijk ging" en hij laat ons horen dat hij nog goed kan vloeken in het Nederlands. Het is een man vol levenslust en heel grappig. Als iemand onafhankelijk is.... Kitty en Tommy zijn een bijzonder stel en zitten de hele avond te kibbelen over het feest en de gevulde kalkoen waarvan Tommy's moeder net het recept heeft doorgebeld. Peter en ik worden de volgende dag aan het werk gezet om cadeautjes in de pakken en het huis te versieren. Toch nog een beetje in kerststemming. Kitty zou ons om een uur of 12 dan wegbrengen naar de cottage, maar pas om 3 uur keert ze terug uit Chiang Mai met een onverwachte 3de gast, Orlando uit Hawaii. Het blijkt dat wij de 3de gasten zijn en Orlando dus de vierde. Hij heeft Uwe een aantal dagen geleden ook gesproken en werd net als wij enthousiast. Orlando gaat mee naar de cottages, Alex blijkt er ook te slapen en om 7 uur zijn we er na een mooie boottocht over het meer dan eindelijk. Dat is wel een beetje jammer van deze dag, het was leuk om op de farm rond te hangen, maar een meer en een woonboot is leuker. Het blijkt dat er maar 1 woonboot is en de privacy is dus een stuk minder dan gedacht. De plek is echter fantastisch. Als we aankomen, springen Orlando, Peter en Alex in het donker in het water. Ik kan niet achterblijven en dan maar mee. Heel bizar om in totale duisternis maar gewoon te springen en te zwemmen! 's Avonds komen alle reisverhalen weer tevoorschijn. Orlando vertelt ook veel over zijn achtergrond. Hij is echt ontzettend relaxed, staat midden in het leven en deelt met ons zijn meereizend citaat: "I'd rather have wings than things". Over het reizen zelf: het zijn alleen je ervaringen die je meeneemt in je graf. Orlando ziet het mooie in alles en is zo positief dat je er zelf ook heel blij van wordt. We worden ook veel wijzer over Hawaii zef (er is daar ook een jungle blijkbaar, ik zie alleen een heel groot strand voor me). Dat is ook wel het mooie van reizen: je leert meer landen kennen, dan alleen de landen die je zelf bezoekt. Ik heb in ieder geval nu een slaapplaats op Hawaii. Uiteraard is ook Orlando iemand die maanden lang reist en volgens hem: "not all those who wander, are lost". Onze Orlando is overal thuis.
De volgende dag kunnen we aanschuiven aan een ontbijt wat gebracht wordt (net als de lunch 's middags), zwemmen in het prachtige meer en een boekje lezen op de veranda. Met Orlando gaan we aan het einde van de dag terug naar Chiang Mai. We hebben nog overwogen bij het feest te blijven, maar op een of andere manier voelde dat wat ongemakkelijk. Ondanks mijn koorts eet ik nog wat met Peter en Orlando die mij een van zijn geheimen toevertrouwt: bij ziekte gewoon heel scherp eten en een zo slecht mogelijke gastheer/gastvrouw zijn voor al die virussen en bacterien. Uitroken die handel! Nu ben ik in Chiang Mai. Tweede kerstdag: de hele dag regen. Ik had jullie graag jaloers gemaakt, maar het is hier koud en nat. Niet mijn kerst dit jaar.
Bijgaand nog voor de liefhebber: mijn liedje op Bali! Zakia, Zakia....
http://www.youtube.com/watch?v=-EFj685v5zo
-
26 December 2008 - 12:36
Fer:
....ernstig Sas. Je bent wel iets verloren daar.... je smaak. LOL. Gaan we in jan weer herstellen.
X -
26 December 2008 - 15:37
Vincent:
Jij ook fijne dagen. Hele gave foto's hoor! Tip: je moet je verhalen gaan bundelen in een boed. :-)
-
27 December 2008 - 10:52
Sabrina:
1 troost, aan de kerst hier heb je niet veel gemist, wat mij betreft dan. Natuurlijk gezellig met vrienden en familie lekker eten en drinken maar wat mij betreft kan dat elke dag zo zijn, dus dat halen we wel weer in;) Hier scheen 2e kerstdag lekker het zonnetje, lekker, maar geen echt kerstgevoel. Lekker nummer hoor, mn ogen dicht en ik was er gewoon even bij! Geniet ervan, want dat wordt afkicen als je weer terug bent, maar dat duurt nog even, dus GENIET! Goeie tip van Vincent, dat boek wordt een bestseller! X -
27 December 2008 - 11:02
Mariëlle:
wat een prachtspreuk: life is a journey, not a destination.....
2008 afsluiten en dan een fantastisch 2009 tegemoet !
Liefs, Mar X -
27 December 2008 - 13:36
Fer:
Haha.... je MUZIEKsmaak draak.... LOL.
IJskoud en zonnig hier, muts op en lekker hardlopen. Jieha!
X -
27 December 2008 - 19:21
Maarten Theyoung:
Ook vanuit het zonnige St. Maarten de hartelijke kerstgroeten en een gelukkig nieuw jaar. -
28 December 2008 - 16:44
Ma:
Jammer dat je toch een dag niet lekker bent geweest. Na een paar telefoontjes weten we dat het weer goed gaat. Je verhaal was ook weer gezellig,ga zo door.xx -
28 December 2008 - 19:12
Ryanne:
He Sas,
Heb je verhalen een paar dagen niet gelezen, moest even bevallen :)!! Maar gelukkig nog steeds geen verkeerde beslissing om heerlijk te gaan reizen!!!
Afgelopen maandag is onze dochter Karlijn geboren. Alles gaat goed en we krijgen zelf nog een beetje nachtrust.
Alvast een goed 2009!!!
Groetjes,
Ryanne -
28 December 2008 - 22:50
Esther:
Lieve Sassie, we missen je! Je kerst was er een om nooit meer te vergeten (hoe dan ook). Op naar oud en nieuw. Wij gaan morgen naar Drenthe t/m vrijdag. Vrienden komen woensdag om O&N te vieren. Met o.a.... sushi... memories...
Geniet meissie, groetjes aan Peter en tot volgend jaar!
Dikke kus van mij, Arnold, Thijmen en Karlijn
p.s. Ryanne: leuke naam 'Karlijn' :-)) -
29 December 2008 - 21:16
Frieda:
Ha die Sas,
Gelukkig gaatie weer beter met je. Kan inderdaad wel beamen dat reizen alleen heeel anders is. Wat een fantastische verhalen schrijf je toch en van die mooie plaatjes erbij!
Wij hebben dit jaar ook weinig van kerst meegekregen, we hadden wel een witte: een week heerlijk geskied in Oostenrijk. Daffie heeft hier vandaag op een slootje geschaatst. Hopelijk kan ik de schaatsen ook nog uit het vet halen.
Lekker verder genieten & alle goeds voor 2009!
XXXX PFDL -
31 December 2008 - 12:08
Monique:
Volgens mij komen er elke dag niet alleen nieuwe ervaringen maar ook nieuwe inzichten bij. Reizen is groeien?
Voor 2009, alle geluk en gezondheid en blijf genieten. -
31 December 2008 - 13:21
Mariëlle:
Nog een paar uurtjes en dan is het bij jou al 2009 ! Maak er een fantastisch jaar van !
Heel veel liefs, Mar XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
