Petra en Patricia

Aan het ontbijt om half 7. Om de hitte voor te zijn, moet je wel investeren. We kletsen wat met de Belgische eigenaresse Patricia die hier 13 jaar geleden voor de liefde is komen wonen en zich meteen thuis voelde in dit fijne land. Eerst denk ik nog dat het toeval is dat we nu weer een b&b hebben met een buitenlandse eigenaar, maar dat is natuurlijk geen toeval. De Westerse touch die Eefje van Hawa House en hier Patricia aan hun b&b geven is voor ons als toeristen herkenbaar en prettig: een tijdelijk thuis.
En waren dat nou geweerschoten die we vannacht hoorden? Gisteren was er een bruiloft die tijdens het diner ons al onder de aandacht kwam door luid toeterende auto's. Hier is het afvuren van een geweer blijkbaar onderdeel van de feestvreugde hoewel dit al tot dodelijke ongelukken heeft geleid. Het blijkt een hardnekkige traditie: ondanks de wet die er inmiddels op is ingericht dat bij geweerschoten de bruidegom gearresteerd kan worden.

Al met al zijn we toch pas om half 8 in Petra. Te laat om het rijk alleen te hebben, maar absoluut beter dan om 11 uur aankomen.
Deze keer brengen onze gids en zijn ezeltje ons naar "the higher place" waar we the treasury van bovenaf kunnen zien - let wel: na weer 1 1/2 uur klauteren.
Als je geen hoogtevrees hebt, ga je aan de rand van de afgrond zitten en geniet je van het uitzicht en je prestatie; anders plof je neer in de kussens van het bedoeïencafeetje en neem je een koffie, saliethee of koude frisdrank (die dus 's ochtends vroeg al in een koelbox naar boven zijn gebracht).
Deze route is niet voor teerhartige moeders of angstige kinderen: het ezeltje glijdt soms weg op de gladde stenen en de route langs de afgrond is ook niet direct geruststellend. Maar Kiki geniet met volle teugen en wij zien af: iedereen blij.

De gidsen (bedoeïnen) kennen elkaar allemaal en mocht je hier iets verliezen, komt het binnen een paar minuten en telefoontjes weer bij je terecht. Toen wij bovenop de top waren, bleek iemand een fototas te zijn vergeten die weer bij de rechtmatige eigenaar terecht kwam. Zonnebrillen, telefoons, tassen: het netwerk hier werkt snel en effectief. Deze gidsen wonen in grotwoningen rondom Petra. De andere bewoners verkopen souvenirs (de vrouwen) en postkaarten (de kinderen).
De ene keer wat opdringeriger dan de andere keer, maar over het algemeen gaat het gemoedelijk. Wij kopen vandaag wat steentjes en twee kleine doosjes bij een vrouw die ons meteen een glaasje saliethee aanbood toen we langs liepen. We hebben al aardig wat glaasjes zoete saliethee op.

Om 1 uur staan we buiten en hebben we in twee dagen tijd 12,5 uur in Petra doorgebracht en nog niet alles gezien. Neem dus zeker twee dagen op in je reisplanning als je Petra op je bucketlist hebt staan.

We vragen onze chauffeur ons naar een restaurantje te brengen waar we eten kunnen afhalen voor de - late - lunch. We zijn kapot na een tweede intensieve dag. We ploffen neer bij onze b&b met een hele kip, salade, brood en humus natuurlijk. Een wasje draaien en wij zijn morgen klaar voor de next step: Wadi Rum.