Magisch Petra: een wereldwonder!

Na een korte autorit zijn we om een uur of 10 bij onze b&b iets buiten het centrum van Wadi Musa; het stadje dat aan de entree van Petra grenst. Hier vinden we weer de rust die we ook in ons guesthouse in Amman vonden. Maar dat is voor later: wij gaan er meteen voor, op naar Petra.

Vanaf de entree van de site is het een stukje lopen tot the siq: de weg door de rotsen naar de ingang van de stad. Kiki legt dat stuk op een paardje af om niet al meteen ontmoedigd te raken. The siq zelf is al magisch om doorheen te wandelen door de lichtinval. Hier kun je alleen maar mooie foto's maken.
De weg komt uit bij het bekendste beeld van Petra: the treasury. Daar huren we voor Kiki een ezeltje. Er wordt ons gevraagd of we naar the monastery willen: zijnde 2 uur heen, 2 uur terug? 4 uur wandelen op het heetst van de dag. Waarom niet? Een heleboel redenen waarom niet, maar we gaan. We hebben voortschrijdend inzicht zullen we maar zeggen.

Hoe dan ook: het lijkt wel een decor waar we in lopen, het is echt onwerkelijk en indrukwekkend. We komen langs imposante koninklijke tombes, het amfitheater, de tempel van de dochter van de farao en als de weg eenmaal uitmondt in een rotspad begint het echte harde werken. Heel knap hoe het ezeltje over rotsen klautert en tree voor tree omhoog loopt. Nog knapper hoe mijn 5-jarige meisje zonder een krimp te geven meedeint op de ezel. Nou is ze al gewend om op een kameel te rijden, maar met dit ezeltje gaan we aardig de hoogte in.

Ik denk dat we een uur onderweg zijn als ik enige spijt heb over de beslissing dit niet morgenochtend vroeg te doen maar nu. Even pauze en water en verder klimmen dan maar. Had ik niet ergens gelezen over 1000 treden, ging dat hier over? Hoeveel zou ik er al hebben gelopen? We komen een aantal souvenirwinkeltjes tegen. Bij eentje hoor ik: "Just 1 dinar! You're halfway!" Halfway!? Ik heb een bijna doodervaring en ik ben halfway? Ik besluit de Informatie voor mijn eigen bestwil te negeren en stap rustig door. Eenmaal doorstappend bedenk ik me dat ze waarschijnlijk half-price zei. Hoop ik. 1 ding weet ik zeker: op de terugweg koop ik elk zinloos bling bling souvenirtje dat in m'n rugzak past.

Uiteindelijk zijn we inclusief vele fotostops 1 1/2 uur onderweg (let wel: vanaf the treasury) als we the monastery bereiken. Natuurlijk is het uitzicht het afzien waard. En dan geeft een koud drankje of de thee met salie extra voldoening. Hier hangen t-shirts met "I made it: 850 steps". Ok, geen 1000 dus maar alsnog een hele prestatie.

Overigens is de wandeling qua moeilijkheid prima te doen: het is de hitte die mij parten speelt, dus voor deze onderneming is een vroege start - en dat kan vanaf 6 uur - de moeite waard.

De terugtocht tot the treasury lopen wij in ongeveer een uur. De trappen af gaat aanmerkelijk sneller. Welverdiend ploffen we neer met een ijsje (en mijn tas vol kitcherige kameeltjes).

Bij the treasury zou ik overigens geen 16-jarige blonde meisjes loslaten: de jonge mannen zien er hier uit als Jack Sparrow, daar zal menig meisje een zwak voor hebben.

Al met al zijn wij bijna 7 uur in Petra geweest en hebben we toch maar een deel gezien. Wij staan morgen dan ook vroeg op om om 7 uur weer naar binnen te kunnen. Vooral om de magie nog beter te kunnen ervaren zonder horden mensen.