Meerdere wegen die naar Jakarta leiden?
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
26 Oktober 2010 | Indonesië, Batavia
Nee, er zijn helaas geen meerdere wegen die naar Jakarta leiden. Daar straks meer over.
Vandaag besluiten we mede omdat er regen voorspeld is nog wat toeristendingen te doen, zoals het Nationaal Museum bezoeken en het Nationaal Monument..wat ook wel de laatste erectie van Soekarno wordt genoemd (ik heb het niet bedacht). Lexy neemt ons weer op sleeptouw. Maar...alles is dicht..laatste maandag van de maand. Wat er speciaal is aan de laatste maandag van de maand weet ik niet, maar er is niks te doen. Lexy zet ons dan maar met alles op de foto: zij vinden het wel mooi om alles vast te leggen.Foto's probeer ik vanavond te uploaden, internetcafé's zijn schaars hier, waarschijnlijk omdat er weinig backpackers zijn of zou het andersom zijn.
Omdat Gimin graag zijn huis wil laten zien, gaan we dat maar doen. Gimin woont op een half uur rijden van het centrum in een buitenwijk, waar je een echt huis met een echte tuin hebt. Het is zoals voorspeld inderdaad begonnen met regenen en in dit geval een tropische hoosbui.
We eten onderweg een soepje bij toko Gebraak (!), het was gelukkig toch goed binnen te houden. Ik geef m'n ogen goed de kost bij Gimin thuis. Je komt binnen in een ontvangstkamer, daar zullen de meeste gasten verblijven. Wij lopen echter door naar de zitkamer en de half open keuken. Eenvoudig, maar praktisch. Wat ik wel grappig vind, is de enorme watertank, zoals wij die bij bedrijven zien. Hier met een soort van gehaakte theemuts eroverheen: zoals je dat in Nederland nogal eens met een wc-rol op de hoedenplank van een auto ziet liggen (niet bij mij overigens).
We drinken thee, eten verse mango (wat is dat toch een feestje hier), bladeren wat in fotoboeken van onder andere de Borobudur en Yogya als voorproefje en het trouwalbum van Gimin. De tuin wordt bewonderd en op de foto gezet. Gimin is erg trots op z'n huis, dat is mooi om te zien.
Gimin en Lexy nemen ons vervolgens mee naar een outletstore, waar wij de enige bezoekers zijn en desondanks zo'n 7 of 8 medewerkers inspiratieloos kleding staan op te vouwen. We zien kleding liggen van Paul Smith, Ralph Lauren, Armani en.....HEMA!!! Hilarisch! Hier wordt kleding van de HEMA nagemaakt. Hoe komen ze daar nou bij? De volgende stop is een shoppingmall. In Jakarta kun je niet gezellig winkelen zoals wij gewend zijn, daarvoor ga je naar malls zoals in Amerika. Ik bewaar m'n centjes wel voor Bali.
Dan op naar Jakarta voor eten.Op de hoofdweg rijden we al snel in een file. Een ongeval naar het schijnt. Het verbaast me sowieso al wel dat er niet dagelijks ongevallen zijn, iedereen rijdt door elkaar heen, soort van recht van de sterkste. Na een uur is er nog weinig beweging en lukt het ons wel de weg af te komen. Met allemaal journalisten om je heen kun je verzekerd zijn van up to date info, dus na wat bellen naar vrienden bereikt ons het nieuws dat Jakarta helemaal plat ligt door enorme wateroverlast, verkeersopstoppingen en ongevallen. Er is 30 cm water gevallen zien we later op het nieuws. Jakarta zit op slot: je kunt er niet meer in of uit. Dat hebben wij weer.
Gimin roept in de auto ineens 'krijg de tering': Martijn heeft in zijn tijd hier blijkbaar veel toegevoegde waarde geleverd aan de kennis van de Nederlandse taal hier.
Maar dit geheel terzijde.
Avondeten wordt eten bij een stalletje op een night market. Dat bevalt goed en we kunnen er voorlopig tegenaan...dit kon weleens een lange nacht worden. Gelukkig zijn Martijn en ik allebei wel soepele reizigers: je eet wat voorhanden is en hoe de situatie ook is: het is zoals het is. Thuis vind ik het lastig, maar hier leef je helemaal in het moment en dat alleen al is ontspannend. Dus ook hier: voorlopig kunnen we Jakarta niet meer in en we komen de tijd wel door. We gaan bij Gimin dan maar even op bed liggen, kunnen we niet alleen zijn huis maar ook zijn bed bewonderen. Om half 5 wagen we weer een poging en we liggen om half 6 op bed. Wat schreef ik ook alweer over nieuwe herinneringen maken? Tja, wie mijn eerdere reisblogs heeft meegelezen: alles voor een goed verhaal.
Vandaag besluiten we mede omdat er regen voorspeld is nog wat toeristendingen te doen, zoals het Nationaal Museum bezoeken en het Nationaal Monument..wat ook wel de laatste erectie van Soekarno wordt genoemd (ik heb het niet bedacht). Lexy neemt ons weer op sleeptouw. Maar...alles is dicht..laatste maandag van de maand. Wat er speciaal is aan de laatste maandag van de maand weet ik niet, maar er is niks te doen. Lexy zet ons dan maar met alles op de foto: zij vinden het wel mooi om alles vast te leggen.Foto's probeer ik vanavond te uploaden, internetcafé's zijn schaars hier, waarschijnlijk omdat er weinig backpackers zijn of zou het andersom zijn.
Omdat Gimin graag zijn huis wil laten zien, gaan we dat maar doen. Gimin woont op een half uur rijden van het centrum in een buitenwijk, waar je een echt huis met een echte tuin hebt. Het is zoals voorspeld inderdaad begonnen met regenen en in dit geval een tropische hoosbui.
We eten onderweg een soepje bij toko Gebraak (!), het was gelukkig toch goed binnen te houden. Ik geef m'n ogen goed de kost bij Gimin thuis. Je komt binnen in een ontvangstkamer, daar zullen de meeste gasten verblijven. Wij lopen echter door naar de zitkamer en de half open keuken. Eenvoudig, maar praktisch. Wat ik wel grappig vind, is de enorme watertank, zoals wij die bij bedrijven zien. Hier met een soort van gehaakte theemuts eroverheen: zoals je dat in Nederland nogal eens met een wc-rol op de hoedenplank van een auto ziet liggen (niet bij mij overigens).
We drinken thee, eten verse mango (wat is dat toch een feestje hier), bladeren wat in fotoboeken van onder andere de Borobudur en Yogya als voorproefje en het trouwalbum van Gimin. De tuin wordt bewonderd en op de foto gezet. Gimin is erg trots op z'n huis, dat is mooi om te zien.
Gimin en Lexy nemen ons vervolgens mee naar een outletstore, waar wij de enige bezoekers zijn en desondanks zo'n 7 of 8 medewerkers inspiratieloos kleding staan op te vouwen. We zien kleding liggen van Paul Smith, Ralph Lauren, Armani en.....HEMA!!! Hilarisch! Hier wordt kleding van de HEMA nagemaakt. Hoe komen ze daar nou bij? De volgende stop is een shoppingmall. In Jakarta kun je niet gezellig winkelen zoals wij gewend zijn, daarvoor ga je naar malls zoals in Amerika. Ik bewaar m'n centjes wel voor Bali.
Dan op naar Jakarta voor eten.Op de hoofdweg rijden we al snel in een file. Een ongeval naar het schijnt. Het verbaast me sowieso al wel dat er niet dagelijks ongevallen zijn, iedereen rijdt door elkaar heen, soort van recht van de sterkste. Na een uur is er nog weinig beweging en lukt het ons wel de weg af te komen. Met allemaal journalisten om je heen kun je verzekerd zijn van up to date info, dus na wat bellen naar vrienden bereikt ons het nieuws dat Jakarta helemaal plat ligt door enorme wateroverlast, verkeersopstoppingen en ongevallen. Er is 30 cm water gevallen zien we later op het nieuws. Jakarta zit op slot: je kunt er niet meer in of uit. Dat hebben wij weer.
Gimin roept in de auto ineens 'krijg de tering': Martijn heeft in zijn tijd hier blijkbaar veel toegevoegde waarde geleverd aan de kennis van de Nederlandse taal hier.
Maar dit geheel terzijde.
Avondeten wordt eten bij een stalletje op een night market. Dat bevalt goed en we kunnen er voorlopig tegenaan...dit kon weleens een lange nacht worden. Gelukkig zijn Martijn en ik allebei wel soepele reizigers: je eet wat voorhanden is en hoe de situatie ook is: het is zoals het is. Thuis vind ik het lastig, maar hier leef je helemaal in het moment en dat alleen al is ontspannend. Dus ook hier: voorlopig kunnen we Jakarta niet meer in en we komen de tijd wel door. We gaan bij Gimin dan maar even op bed liggen, kunnen we niet alleen zijn huis maar ook zijn bed bewonderen. Om half 5 wagen we weer een poging en we liggen om half 6 op bed. Wat schreef ik ook alweer over nieuwe herinneringen maken? Tja, wie mijn eerdere reisblogs heeft meegelezen: alles voor een goed verhaal.
-
26 Oktober 2010 - 06:47
Mariëlle:
Heerlijk om de morgen met een verhaal van ver weg te beginnen ! -
26 Oktober 2010 - 07:10
Miranda De Man:
Hallo Saskia, wat leuk om weer mee te lezen! Wat goed dat je weer een trip aan het maken bent. Zo te lezen gaat alles heel goed met je!Geniet van de reis en hou me op de hoogte van al je avonturen.
Groeten,
Miranda
-
26 Oktober 2010 - 11:52
Pa En Ma:
heerlijk, weer onze gezellige schrijfster aan het woord,kunnen we weer verslaafd raken aan de mail,genieten maar. -
26 Oktober 2010 - 13:04
Sonja:
He sas,
Bedankt voor de felicitaties en het heerlijke cupcake-boekje, dat wordt dus bakken voor mij :-).
geniet nog van jullie reis, want jullie hebben volgens mij alweer genoeg meegemaakt. jij en een rustige vakantie gaan tot nu toe niet echt samen... -
26 Oktober 2010 - 18:41
Wim:
Hee Sas,
Lekker op vakantie? Geniet ervan. als je terug bent moeten we zeker een keer afspreken.
Doen hoor!!
Er zijn heel veel ontwikkelingen op het werk, maar dat zal je vast wel allemaal gehoord hebben. Ik zit bij decs nu. hoop je snel te spreken.
X wim -
27 Oktober 2010 - 06:28
Ruud:
Hehe, niets van de Nederlandse overgereguleerdheid. ;) zo te zien heb je ook daar information overflow, dus enige beweging van jullie richting het Oosten zal er niet zijn; Merapi heeft voor ellende gezorgd en is nog niet uitgeblazen. Veel plezier met het bereiken van je bestemming vandaag! ;) -
27 Oktober 2010 - 06:30
Ruud:
Ach, zit even op de kaar te kijken en jullie zitten gelukkig biet heel erg in de buurt. :) terug naar wat topografische les. ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
