Noord-Bali: plantages, Nemo's en regenwoud
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
13 November 2010 | Indonesië, Singaraja
Onze laatste verblijfplaats is weer een paradijselijk oord. We hebben hier 1 van de 3 huisjes gehuurd, maar we zijn de enige gasten: dat werkt hier blijkbaar zo en dus hebben we ons eigen zwembad, keuken, enorme tuin, allerlei zit- en liggelegenheden. Had ik al gezegd dat het paradijselijk was? Nou zouden we daar lekker een weekje kunnen gaan zonnen maar helaas..daar ben ik niet voor weggelegd. Ik had gelezen dat je tochten kon maken door het Nationaal Park, dus dat laat ik niet schieten. Met gids Iwan hebben we eerst een paar uur door de mangrovebossen van het park gevaren waar hij ons op krabbetjes, spinnen, ijsvogels, bee-eaters en ander moois wijst (en in het water onder andere blauwe zeesterren, zee-egels, zeekomkommers). Iwan is een echte vogelfluisteraar, hij kan vogels nadoen die vervolgens op hem reageren. In een deel van de mangrovebossen leven makaken waarvan de kleinste het nieuwsgierigst zijn en ons eens uitgebreid staan te bekijken, wie bekijkt wie....Door een signaal van Iwan hebben we een mooie sprong weten vast te leggen van 1 van de makaken van het ene bos naar het andere bos. Een geweldige ervaring en zeker met een gids die veel kennis heeft. Iwan blijkt ook veel van het regenwoud te weten en daar maken we een mooie, maar weer glibberige tocht. Het regenwoud herbergt herten (we hebben een echte bambi gezien), toekans, vlinders in allerlei kleuren en bij thuiskomst als ik mijn been zie bloeden, blijkbaar ook bloedzuigers. Uit mijn schoen valt een glibberig beestje. Onze gids wist veel te vertellen, maar heeft daar geen opleiding voor. Hij weet alles uit ervaring. Dat is iets wat we vaker tegenkomen: hier wordt kennis nog echt van vader op zoon overgebracht of in het geval van onze gids in Munduk: van opa op kleinzoon. Wij hebben na ons parkavontuur een dag doorgebracht in de omgeving van Munduk, een bergplaatsje wat in koloniale tijden een prettig oord was voor Nederlanders om te verblijven vanwege de koelere omgeving. Munduk ligt hoog in de bergen en is omringd door prachtige rijstvelden en plantages: niets ontspannenders dan daar doorheen wandelen. Met gids Putu (daar hebben we er weer 1) zijn we door de plantages gelopen, waarvan er een van zijn oom is. Putu is hier opgegroeid en kent elk sprietje. Onderweg wijst hij ons op vanillebomen, (rode) ananas, nootmuskaat, cacao (als je de bonen vers uit de schil haalt zit er een schilletje omheen met een zoete mangosmaak, heel lekker!), koffie, maar vooral op kruidnagel waar de omgeving nu ook helemaal naar ruikt. Bij de meeste huizen langs de weg liggen op zeildoeken bergen kruidnagels te drogen die met name voor de export bedoeld zijn. Naast de voor ons bekende fruit en specerijen wijst Putu ons op allerlei plantjes met een geneeskrachtige werking. Zo horen we dat rode ananas nog wel eens gebruikt wordt om een abortus op te wekken. Hij vertelt ons ook dat toen zijn vrouw moest bevallen de artsen hadden gezegd dat het een keizersnee moest worden: dat kost hier 800 euro (naar onze maatstaf 1000den euro's) en dat kon hij gewoonweg niet betalen. Moet je voorstellen...ligt je vrouw daar met weeën, of je even af wilt rekenen, voordat ze verder gaan.... Voor ons ondenkbaar, maar hier werkelijkheid: hier overleven genoeg moeders en/of baby's de bevalling niet. Putu kon zich herinneren dat een thee gemaakt van hibiscusblad een natuurlijke bevalling kon bevorderen. Dus kreeg zijn vrouw dit brouwseltje van haar man te drinken en werd zijn zoon alsnog op natuurlijke wijze geboren. Ook plantjes voor wondjes, maagklachten..het passeert allemaal de revue. Tijdens zo'n wandeling hoor je vaak nog wel wat meer over iemands achtergrond. We zijn benieuwd of mensen van een plantage kunnen leven. Dat kunnen ze niet, maar aangezien je er niet altijd even intensief mee bezig bent, heeft iedereen er wel een baanje naast. Onze Putu heeft verstand van elektriciteit (waarschijnlijk meer dan onze vorige bewoners van ons huis, maar dat geheel terzijde), hij werkt in een hotel, doet iets met software en is nu ook gids nu zijn Engels goed genoeg is: hij luistert veel engelse muziek om Engels te leren: Van Halen is een van zijn favoriete bandjes en van hen heeft hij met name zijn Engels geleerd! Het is zo bewonderenswaardig hoe deze man in het leven moet staan.
Ja, ontmoetingen maken hier de reis weer heel bijzonder. Onze laatste dag liggen we lekker te snorkelen bij het eiland Menjangan, waar we veel ander moois ontmoeten: buiten allerlei vissen, zeesterren en schelpen ook voor het eerst een heleboel Nemo's, anemoonvisjes.
Dat was het dan. Mijn mama mailt over noodweer en ik zit met 30 graden aan m'n laatste rijstontbijt. Onwerkelijk.
Wij kijken terug op een heleboel gebeurtenissen, zowel gepland als ongepland, op mooie ontmoetingen, de prachtige omgeving, de sfeer, saté kambing en op veel plezier met elkaar. Ik vind het erg leuk dat jullie hebben meegelezen. Tot binnenkort!