Een stukje paradijs en: Ayu
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
08 November 2010 | Indonesië, Batavia
Mijn Bali is inmiddels compleet en we hebben zelfs nog een week. Vanuit Bali zijn wij naar resort Great Mountain View gegaan met inderdaad een geweldig uitzicht op de Mt Agung. De berg waarvan ik net de top niet heb gehaald 2 jaar geleden, vanwege onder andere de gladheid. Ook nu zijn wij hier weer in het regenseizoen, maar hebben toch een tocht door de jungle gemaakt. Een herkenbaar tafereel: wij met stevig schoeisel, water, eten. De gids en de mensen die we tegenkomen op flipflops en met enorme manden met bamboe, fruit of andere dingen op hun hoofd. Wij klauterend en zuchtend, zij rustig en onder controle. Hoe dan ook vind ik het heerlijk om door de jungle te trekken. Oost-Bali heeft ook de mooiste rijstvelden, bergen en een heleboel lieve mensen. Ook onze gastheer en -vrouw Nyoman en Wayan maken van Great Mountain View een paradijs.
Als ik op de kaart zie hoe dicht we bij Tirtagangga zitten waar Ayu en haar moeder wonen, wil ik er heel graag heen. Tijdens mijn eerdere verblijf op Bali at ik dagelijks bij hen. Amerikaan Steve die ik in Ubud had ontmoet, was hier mijn gids en introduceerde me bij dit gezin. Ayu is een van de liefste meisjes op Bali, heel geïnteresseerd en eager om engels te leren. Ik ben ook heel benieuwd of ze m'n pakketje hebben gekregen na thuiskomst met onder andere een mok met een foto van ons erop. Dus op naar Tirtagangga. Toevallig spreken we Ayu's vader aan om de weg te vragen, die mij nog herkent ook. Ayu's vader heeft meerdere vrouwen, maar Ayu's moeder heeft zich teruggetrokken uit de compound waar hij met al z'n vrouwen en kinderen woont. Ayu's moeder is op zichzelf aangewezen en woont met Ayu in haar warung (winkelstalletje). Hij is enthousiast en wijst ons de weg. Bij de warung roept hij naar Ayu en haar moeder: Saskia! Als ik uitstap word ik bedolven onder omhelzingen en knuffels, Saskiaaaaaaaaaaaaaaaa!! Wauw! Meteen worden de foto's van toen erbij gehaald, thee en koekjes en ben ik blij dat Martijn nu wat vertaalwerk kan doen bij afwezigheid van Steve die een week later zal komen hoor ik.Jammer genoeg mis ik die dus net. In Ayu's kamer hangt nog een foto van haar en mij samen. Zo ontroerend! Ik was voor sommigen de eerste blanke vrouw die ze zagen: met de wandelingen van Steve kwamen we langs hutjes middenin de jungle waar geen toerist langs kwam. Als de mok dan ook nog tevoorschijn wordt getoverd, ben ik helemaal blij. We kletsen wat, ook met neef Sedewah die direct is opgetrommeld. Hij leerde me wat indonesische woorden en spreekt het beste engels. Martijn neemt een les engels door met Ayu en met een heel goed gevoel neem ik weer afscheid. Het is zo hartverwarmend hoe zij hier leven, opgewekt en wel, maar met bijna niets meer in het bezit dan 4 muren, 1 bed en een stoompan voor rijst.
Precies, denk ik, daarom word ik zo moe van al die zeurpieten in Nederland en de grootverdieners die om salarisverhogingen komen vragen. Het was destijds na een hele stressvolle tijd een verademing om deze dankbare mensen te ontmoeten die niks met status hadden en mij ontvingen gewoon om wie ik was. Ik gun iedereen een Ayu in z'n leven, heel mooi om te ervaren. Martijn en ik hebben er die avond nog lang over nagepraat. Ayu heeft zijn hart ook gestolen.
Als ik op de kaart zie hoe dicht we bij Tirtagangga zitten waar Ayu en haar moeder wonen, wil ik er heel graag heen. Tijdens mijn eerdere verblijf op Bali at ik dagelijks bij hen. Amerikaan Steve die ik in Ubud had ontmoet, was hier mijn gids en introduceerde me bij dit gezin. Ayu is een van de liefste meisjes op Bali, heel geïnteresseerd en eager om engels te leren. Ik ben ook heel benieuwd of ze m'n pakketje hebben gekregen na thuiskomst met onder andere een mok met een foto van ons erop. Dus op naar Tirtagangga. Toevallig spreken we Ayu's vader aan om de weg te vragen, die mij nog herkent ook. Ayu's vader heeft meerdere vrouwen, maar Ayu's moeder heeft zich teruggetrokken uit de compound waar hij met al z'n vrouwen en kinderen woont. Ayu's moeder is op zichzelf aangewezen en woont met Ayu in haar warung (winkelstalletje). Hij is enthousiast en wijst ons de weg. Bij de warung roept hij naar Ayu en haar moeder: Saskia! Als ik uitstap word ik bedolven onder omhelzingen en knuffels, Saskiaaaaaaaaaaaaaaaa!! Wauw! Meteen worden de foto's van toen erbij gehaald, thee en koekjes en ben ik blij dat Martijn nu wat vertaalwerk kan doen bij afwezigheid van Steve die een week later zal komen hoor ik.Jammer genoeg mis ik die dus net. In Ayu's kamer hangt nog een foto van haar en mij samen. Zo ontroerend! Ik was voor sommigen de eerste blanke vrouw die ze zagen: met de wandelingen van Steve kwamen we langs hutjes middenin de jungle waar geen toerist langs kwam. Als de mok dan ook nog tevoorschijn wordt getoverd, ben ik helemaal blij. We kletsen wat, ook met neef Sedewah die direct is opgetrommeld. Hij leerde me wat indonesische woorden en spreekt het beste engels. Martijn neemt een les engels door met Ayu en met een heel goed gevoel neem ik weer afscheid. Het is zo hartverwarmend hoe zij hier leven, opgewekt en wel, maar met bijna niets meer in het bezit dan 4 muren, 1 bed en een stoompan voor rijst.
Precies, denk ik, daarom word ik zo moe van al die zeurpieten in Nederland en de grootverdieners die om salarisverhogingen komen vragen. Het was destijds na een hele stressvolle tijd een verademing om deze dankbare mensen te ontmoeten die niks met status hadden en mij ontvingen gewoon om wie ik was. Ik gun iedereen een Ayu in z'n leven, heel mooi om te ervaren. Martijn en ik hebben er die avond nog lang over nagepraat. Ayu heeft zijn hart ook gestolen.
-
08 November 2010 - 05:37
Eelk:
Zo is 't Sas, zo'n ontmoeting opent je ogen. Hoe blij en tevreden mensen zijn met weinig en wij hier maar zeiken en zeuren.
Geniet! -
08 November 2010 - 09:09
Ma En Pa:
Je enthousiaste sms hadden we al ontvangen,wat leuk zeg dat ze zo hartverwarmend zijn.We zullen weer snel een pakketje samenstellen -
08 November 2010 - 10:29
Fer:
De schoonheid van ons leven zit in de meest kleine dingen. Ontroerend om te lezen en tja, pijnlijk dat wij zo geprogrammeerd zijn en allemaal meedoen aan deze verschrikkelijke status en geld ratrace. Nu weer inspiratie om meer los te laten.
Dank hiervoor. X -
08 November 2010 - 19:17
Mariëlle:
Een mooi weerzien ! Ik denk nog vaak terug aan dat soort momenten en die helpen te relativeren !
Vandaag was het overigens wel een soort van Gambia in Utrecht: een enorme powerdip.... moest gewoon naar huis !
Geniet nog lekker ! Zoen ! -
08 November 2010 - 19:51
Esther:
Je hebt een onvergetelijke indruk achtergelaten, dat blijkt wel! Ontzettend mooi en hartverwarmend verhaal.
Ik weet nog zooo goed hoe je moest bijkomen in Nederland waar alles ingewikkeld is en bijna te welvarend.
Lieverd, geniet nog lekker enne... ook hier word je weer met open en warme armen ontvangen :-)
Dikke kus! -
09 November 2010 - 07:54
MIranda De Man:
Wat leuk dat ik weer van je avonturen mag en kan mee genieten.
Je verhaal was een enorme eye opener op de maandagmorgen! Ga zo door. -
09 November 2010 - 10:36
Simone:
Hi Sas,
Wat een mooie ervaringen weer, leuk om op deze manier weer te kunnen meegenieten! Veel plezier nog!
Kus, Simone -
09 November 2010 - 11:28
Frieda:
Ha Sas,
Hier gaat het om; zou altijd zo moeten zijn. Het zijn weer mooie, warme verhalen.
Blijf genieten samen! -
11 November 2010 - 21:07
Esther Met P.s.:
wat een mooie foto's!! En je bent daar enorm lang. Ook leuk ;-))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
